IARU HF Contest 2021

PI4VPO en PA6HQ 2021

Zo in de loop van het voorjaar begon het bij de oudgediende van PA6HQ binnen PI4VPO weer een beetje te kriebelen.
Na alle beperkingen die er geweest waren, waren we aan een gemeenschappelijke activiteit toe. Als was het dan maar op kleine schaal.
Met de toen geldende beperkingen was het mogelijk om in het clubgebouw wat op te zetten.
De plannen werden zo alweer een beetje afgestoft en gekeken naar wat we moesten doen. Dit dan in combinatie van de locatie.
Wat moesten we aan antennes doen, wat moesten we aan de beide sets doen, hadden de pc’s nog wat onderhoud nodig.
En zo werden er wat gedachtes uitgewisseld voor het zover zou komen dat we in moesten gaan tekenen op een bepaalde band en of mode.

Ondertussen was het mei geworden en bij mij begon het onheuse gevoel te bekuipen dat er of niets zou gebeuren of dat we ergens een boodschap gemist zouden hebben.
We hadden tot op heden nog nergens ook maar enige aankondiging gezien over PA6HQ. Dus ook niet of wij “nodig” zijn als PI4VPO.
Dus afgaande op het vorige jaar dan maar eens iemand van de organisatie aangeschreven. En daar was wat dat betreft heel snel antwoord op.
Ik zat bij de juiste persoon en het klopte dat er nog geen schrijven uitgegaan was. Maar dat was na mijn mailtje wel heel snel geregeld.
Binnen een paar dagen was de algemene oproep voor PA6HQ eruit. En toen begon het lange wachten voor ons.
Wij hadden ons opgegeven voor 10m en 15m SSB en dan voor Steef, PA2A, 160m of 80m CW. Hoe we dan een 160m antenne op gaan hangen was voor later zorg.

Na een kleine week volgde al de eerste “noodkreet” van de organisatie. Kunnen jullie 10m CW doen? Op voorhand geen nee gezegd.
Maar wel even onder voorbehoud. Ik moest dat eerst in de groep gooien en kijken of we een operator ervoor kunnen vinden.
Want ja, bij PI4VPO is het nu eenmaal niet heel erg dik bezaaid met operationele CW-operators. Die zijn met het wel bekende spaarlampje te vinden.
Maar goed na wat intern overleg hebben we Steef zover kunnen krijgen dat die de 10m CW op zich neemt. Normaliter zou dat aan kunnen sluiten op 160m CW.
Dus geen probleem. Terug gemeld aan de organisatie en die was weer gelukkig. Weer een gaatje gedicht.
En zo kregen we kort daarna de eerste versie van de bemensing van de diverse banden en modes.

In deze versie waren wij ingedeeld voor 10m CW, 15m SSB en 160m CW. Al met al weer een aardige klus.
Ondertussen waren er ook weer nieuwe vragen gekomen door toegezegde banden en modes die door de omstandigheden niet waar gemaakt konden worden.
Maar deze verzoeken hebben we maar even aan ons voorbij laten gaan.
Wel even in beraad genomen en ook terug gemeld dat als het echt niet anders is dat we wel open staan voor een extra uitdaging.
Het betrof hier namelijk SSB-banden en dat is bij PI4VPO altijd wel te regelen. En aan fantasie om antennes op stellen ontbreekt het ook niet.
En zo was dan na een maand de opstelling van alle banden en modes bekend.

Nu kon voor ons het grote voorbereiden gaan beginnen.  Op de achtergrond liepen de voorbereidingen toch wel door.
En met toch weer wat meer versoepelingen in aantocht werd het ook wat makkelijker om een locatie te bepalen voor 160m.
Hier zijn we uiteindelijk via Simon, PA0JQD, weer bij Hooi en Strooi terecht gekomen.
Die had wel weer een stuk weiland ter beschikking om een heleboel draad uit te zetten. Vervolgens onze mobiele shack erbij en dan was dat geregeld.
Verder hadden we bij PI4VPO de beschikking gekregen over een GP voor meerdere banden. Maar de werking was niet bekend.
Maar zou wel heel wat vermogen mogen hebben wat ook wel praktisch is gedurende zo’n wedstrijd.

Antennes werden nagekeken, posities bepaald, pc’s gecheckt, transceivers gecheckt en zo volgden nog vele activiteiten.
Door een andere oplossing voor het internet konden we nu ook een bedraad netwerkje aan gaan
leggen. De oplossing die we vorig jaar bedacht hadden was niet aan de gang te krijgen.
Dus zodoende kunnen we ook weer pc’s koppelen en een mooi groot log maken voor 10m en 15m. Plus dat we dan ook gelijk een back-up hebben.
En als we nog wat hardware over hebben kunnen we ook een presentatiescherm aansluiten. Wat dan de beamer kan zijn of een tv.
En zo kwam er van het een het ander. Koptelefoons nakijken, verdeelkastje nakijken, koppeling tussen transceiver en pc controleren,
aansluiten van keyer/sleutel op set contoleren en batterijen aanvullen voor muis/toetsenbord. Dus zaken genoeg om te checken.
Dit wordt dan ook hoofdzakelijk gedaan door Simon. Maar ook met regelmatig wat assistentie van Jelle, PD0JSO en Alex, PE1NYQ.
En zo worden er heel wat avondjes geklust om alles voor elkaar te krijgen voor het bewuste HQ-weekend.

En dan gaat het uiteraard nog niet altijd zoals we willen. De GP was niet zoals we het eigenlijk wilden zien.
De SWR lag voor het mooi wat te hoog voor de banden waar we hem moesten gaan gebruiken het weekend. Hoop verstellen en schuiven maar niet goed te krijgen.
Dan de slijptol er maar in om het wel in de juiste richting te krijgen. Maar helaas na deze actie was de SWR helemaal beroerd.
Op zoek naar een nieuw stuk. De diverse magazijnen bij de diverse amateurs afgezocht maar niet te vinden. Dan maar kijken of een metaalboer het heeft.
Die leek wat te hebben en op voorraad. Besteld maar nooit op tijd aangekomen. Dan maar over op een plan B.
Met wat alternatief materiaal geprobeerd en dat leek in ieder geval te werken voor de 10 en 15 meter band.
De rest was knudde maar voor dit weekend niet interessant. En zo waren we dan uiteindelijk vrijdagmiddag eigenlijk wel gesteld voor de locatie PI4VPO.
Morgenochtend wordt dan de 160m opgezet in de wei.

Zaterdagmorgen om een uur of negen waren de eerste in de wei om de 160m dipool op te zetten.
Materialen lagen in de mobiele shack en de rest kwam nog met Jelle mee.
Maar dan is iets wat je twee jaar lang niet meer gedaan hebt ineens een hele uitdaging.
Antennes en mastjes opzetten is iets wat je met twee vingers in je neus deed.
En dan nog alleen ook. Maar nu werd dat toch weer even heel erg diep graven hoe dat ook alweer ging.
Uitlopen van de tuien, zetten van haringen op ongeveer de juiste maat, hoeveel mastjes voor de hulpmast om te kantelen. En ga zo maar door.
Als het dan uiteindelijk allemaal op zijn plaats ligt en we moeten gaan “hijsen” wordt het spannend. Gaat het nu ook echt goed.
Liggen er geen tuien verkeerd, ligt de coax niet in de weg, gaat het hijsdraadje voor de balun wel mee en is het niet te kort.
En ja dan gaat uiteindelijk de mast omhoog. En dan blijkt er toch iets niet goed gegaan te zijn.
Op een bepaald punt breken er twee opsteekmastjes over midden. En met een grote doffe klap kwam alles, geholpen door de zwaartekracht,weer naar beneden.
Gewoon materiaalpech. Uithuilen en overnieuw beginnen en dan de mast maar wat minder hoog.
Ondertussen is Alex maar vast naar het clubgebouw gegaan om te openen en daar de boel verder op te stoken en in gereedheid te brengen.
En zo kwamen de heren na een kleine drie uur dan ook in het clubgebouw aan.
Maar waren tevreden: mast stond goed, antenne lijkt goed te werken en alles was min of meer opgesteld in de mobiele shack voor de 160m CW vanavond.
En toen was er dan ook eindelijk koffie. De eerste koffie van de dag en dat dan te bedenken dat het al haast middag was.

Zo begon dan het wachten op het startsignaal. We zouden 10m CW op de Kenwoord gaan doen en 15m SSB op de Flex.
De ervaring met de Kenwood is veel groter dan met de Flex en hierdoor wat beter geschikt om de CW op te doen.
Je moet daar toch wat sneller kunnen handelen als het druk gaat worden.
En SSB gaat over het algemeen tot wat minder snel en heb je ook wat meer tijd om nog wat aan de settings te rommelen.
Alles nog even gecontroleerd of het werkte. En dan de tijd vullen met sterke verhalen.

En dan is het uiteindelijk twee uur. We mogen beginnen. Eerst maar eens een plekje zoeken en gaan roepen. Wij zijn uiteindelijk toch de prooi.
HQ-stations zijn de bonuspunten in deze contest. Na een half uurtje roepen liep het nog geen storm.
Dus eerst de vogel “papegaai” maar eens in stelling brengen. Want dit gaat stembanden kosten.
Dus zodoende maar even een clip opgenomen en die vervolgens naar de Flex gestuurd om die met regelmatige tussenpozen af te spelen.
Met een oor in de koptelefoon en het andere oor onderling QSO volgen.
Er was zaterdagmiddag toch van heel wat kanten wat aanloop om eens te komen kijken wat we aan het doen waren.
De activiteit was dan ook binnen PI4VPO rondgemaild en ook op facebook gezet.
En zo kwamen er toch een hoop leuke contacten met andere amateurs al is het dan niet op de band. En ook bij Steef op 10m liep het geen storm.
Ook niet na het wisselen van de antennes. We moesten de beam en de GP delen. Dan mag 10m even op de beam en dan 15m.
Maar de gemiddeldes schoten niet omhoog als er gewisseld werd.
Dus ja, dan maar gewoon stug door blijven roepen en zorgen dat de frequentie bezet blijft en je hopelijk ergens gehoord wordt.
Met CW is het dan net even wat makkelijker.
Je wordt vanzelf wel door skimmers opgepakt en dan krijg je wel een beetje een indruk hoever de condities reiken. Dat is met SSB helaas niet zo.
Je hebt geen idee waar je ergens gehoord wordt. Ook werd er door de operators achter de set nog wat tekst en uitleg gegeven aan de bezoekers.
Wat gebeurt er nu precies en wat staat er op het scherm.
Er zijn toch heel wat amateurs die wel weten wat contesten zijn maar niet weten hoe dat nu in zijn werk gaat.
En luisteren dan ook wel mee op de extra koptelefoon die er aan de set beschikbaar was.
Zodoende hebben zij ook weer een ander aspect van de hobby gezien. Op deze manier tikt de tijd toch lekker door.

En dan is het alweer 1800h. Tijd voor onze gezamenlijke dis.
In de loop van de middag was er al door Simon geïnventariseerd van wie er vanavond mee eet en wie niet.
Ook deze keer was de chinees in Rockanje weer onze kok. Simon en Marjolein, PD2MDR zijn het wezen halen.
We hebben uiteindelijk met een gezellig groepje het diner verorberd. En er was uiteraard weer genoeg (over).
Na het eten de afwas even gedaan en dan wisseling van de wacht in CW. Florian, PB8DX neemt de pc over van Steef.
Deze was bij toeval op een van de laatste clubavonden voor het HQ-weekeinde.
En Steef peilde eens hoe hij zat in zijn tijd en of hij zin had om hier een paar QSO’s te maken. Dat moest laat op de zaterdag tot einde condities wel kunnen.
Dus zodoende toch een tweede operator voor de CW.
Steef gaat vervolgens zijn proviand pakken voor de mobiele shack en eventuele andere misschien noodzakelijke zaken.
Die gaat dan zo richting de wei om daar dan de 160m CW in de lucht te gaan zetten.

Nadat iedereen weer positie had ingenomen achter de set was het weer vrolijk roepen naar de stations.
Op zijn tijd dan maar even proberen via het cluster wat stations te werken om het gemiddelde maar een beetje op te voeren.
Op 15m bleef het eigenlijk maar een beetje behelpen. De condities waren ons niet heel erg goed gezind zullen we maar zeggen.
Het bleef een beetje sprokkelen. Maar goed dat weet je eigenlijk van tevoren. Op deze hoge banden moet je het nu eenmaal van de condities hebben.
Zijn ze er niet dan werk je ook echt niets behalve de buurman. Op 10m begon het nu wel wat beter te gaan. Daar begon nu eindelijk een beetje gang in te komen.
Omdat het daar wat lekkerder ging dan op 15m de beam op 10m aangesloten. En dat wierp zijn vruchten af.
Sinds we deze zomer ook een stukje rotorsturing hebben was dat ideaal. In N1MM station aanklikken en hoek vanaf PI4VPO wordt aangegeven,
ALT-J, en de antenne ging ook die kant op zonder de rotorklok maar aan te raken.
Dat had ook zo zijn voordelen op het snel uitrichten van stations. En snel kunnen schakelen.
Het 360 graden draaien van de rotor gaat best snel, dus binnen een minuut kon je van Amerika wisselen naar Rusland om het zo maar te zeggen.
Voor het meest optimale resultaat.

En zo werd de avond dan gevuld met nog wat onderling QSO. Want ook ’s avonds was er nog aanloop van diverse amateurs.
Ook van amateurs die wilde weten waar Steef nu precies zat. En zo heeft die ook in de loop van de avond nog wat aanloop gehad in de mobiele shack.
Op 15m SSB was het eigenlijk om een uur of tien gedaan met de QSO’s.
Er werden toen nog zo’n twee à drie QSO’s per uur gemaakt. Voor Alex tijd om te zeggen: we trekken er de stekker uit voor vandaag.
Hier blijven we niet voor zitten. Op de eerste helft van de contest op een goede 60 verbindingen blijven steken.

Eens even gepeild bij Florian hoe de zaken er daarvoor stonden. Maar daar ging het nog steeds. Vooral nu richting Amerika.
Het idee was ook om daar er mee te stoppen zodra het echt niet lekker mee liep.
Alleen moest hier even rekening gehouden worden met het openbaar vervoer. Florian moest ook nog thuis zien te komen.
Dat zou dus tot uiterlijk 2315h zijn. Alex heeft zolang Florian gezelschap gehouden.
Iedereen was ondertussen naar huis gegaan maar dan zouden we in ieder geval samen tot het eind zijn. Is op zich wel zo lekker.
En zo bleef Florian toch de ene na de andere Amerikaan werken met af en toe een Canadees ertussendoor.
Richting midden en Zuid-Amerika wilde het niet. Uiteindelijk heeft dan Florian de eerste helft van de 10m CW afgesloten met ruim 280 verbindingen.
Zo zijn we dan toch met een niet al te ontevreden gevoel de nacht in gegaan. Clubgebouw afsluiten en morgen weer verder.
Heel vroeg is niet noodzakelijk want ook dan is er op deze banden nog niets te doen behalve het werken van de buurvrouw.

Zondagmorgen om 0845h was Alex weer als eerste aanwezig in het clubgebouw. Behalve de eindtrappen hadden we niets uitgezet.
Je weet het namelijk nooit met computers en zenders die ineens lange tijd aan staan.
Kunnen rare dingen doen als ze uitgaan en dan de andere dag weer op moeten starten.
Uit ervaring weten we dat de boel dan weleens niet meer direct werkt. En dat willen we nu net even niet hebben. Eerst maar eens koffiezetten.
De andere operators zullen waarschijnlijk toch ook niet al te lang meer op zich laten wachten.
Alleen van Steef wisten we niet hoe laat die zich weer zou gaan melden om de tweede helft van de 10m CW weer op te gaan pakken.
Die heeft tot diep in de nacht de 160m CW in het veld gedaan.
En dan eerst even een paar uren slaap zien te pakken om niet geheel brak de zondag door te komen. Maar dat bleek mee te vallen.
Kon de slaap niet echt vatten en zodoende waren we zo om 0930h alweer met vier man aanwezig en werden de eerste verbindingen alweer gemaakt.
Gelukkig liep het op 15m nu wat beter als gisteren. Wel als eerste op de beam gestart.
En zo liep het aantal toch verder op en het geluk gehad dat iemand ons gemeld had op het cluster waardoor het toch heel even druk werd.
Steef had ondertussen de eerste bak koffie achterovergeslagen en was ook weer wat frisser en werkte op de GP toch ook weer het een en ander.
En zo liep het aantal toch langzaam maar zeker op. Ook na van loop van tijd weer even antenne gewisseld toen het tempo weer in begon te storten op 15m.
En zo heeft Steef de tijd vol gemaakt op de beam.
En dan staan er uiteindelijk ruim 140 QSO’s in het log voor 15m SSB en ruim 400 QSO’s voor 10m CW bij het vallen van het laatste fluitsignaal.

Zie hieronder een indruk van het aantal gewerkte stations en landen per band.
Eerst de aantallen van links naar rechts: 10m, 15m en 160m en daaronder in kaart gebracht.

 

Kaart                             10m band                                      15m band                                     160m band

Ondertussen waren Jelle en Peter al in de wei geweest om de antenne met mast af te breken en op te ruimen.
Zodoende was de wei ook weer vrij snel ontdaan van zijn radioactiviteiten. Alleen de mobiele shack herinnerde nu nog aan iets wat er geweest was.
Voor buitenstaanders niet duidelijk wat. En zodoende was het dan om twee uur nog eens lekker wat napraten onder het genot van een drankje.
Alle apparatuur af laten koelen en zorgen dat het log veilig staat. Opruimen van het clubgebouw doen we wel op een later tijdstip.
We kunnen in ieder geval terugkijken op een geslaagd weekend. Voor ons gevoel was het minder als gehoopt, maar toch.
De techniek heeft ons niet in de steek gelaten. Er is niets kapotgegaan of heeft kuren gegeven waardoor we lang hebben moeten zoeken naar een oplossing.
Of dat nu komt omdat we meer ervaring krijgen in het opzetten van dit soort “grootschalige” activiteiten of dat het geluk was. Niemand zal het ons vertellen.
Maar als het aan ons ligt zijn we er een volgend jaar weer bij.

 

 

Alex, PE1NYQ